Orangeriemuseum: alles wat u moet weten

Het museum van de Orangerie, dat talrijke impressionistische en post-impressionistische schilderijen uit de 19e en het begin van de 20e eeuw herbergt, bevindt zich in de Tuilerieën, op een steenworp afstand van het Place de la Concorde. Het toont de beroemde werken van Paul Cézanne, Henri Matisse, Amedeo Modigliani, maar ook van Claude Monet, Pablo Picasso, Pierre-Auguste Renoir en vele andere kunstenaars uit die tijd.

Van de orangerie naar het museum

De naam is niet misleidend, het museum van de Orangerie is inderdaad gevestigd in een oude orangerie, gebouwd in 1852 om de zure citrusvruchten van de Tuilerieën in de winter te huisvesten. Zoals alle orangerieën is het stenen gebouw langwerpig ontworpen, met glazen wanden aan de Seine-kant (zuid) en een gemetselde muur aan de tuinzijde (noord) om de warmte in het gebouw maximaal te behouden. De vrij klassieke en sobere decoratie past perfect in de omgeving.

Van het einde van de 19e eeuw tot het begin van de 20e eeuw werd de oude orangerie omgevormd tot een opslagplaats, onderkomen voor soldaten en vervolgens een locatie voor diverse evenementen (sport, muziek, tuinbouw en zelfs patriottisch). Uiteindelijk komt de oude orangerie in 1921 in handen van de administratie van Schone Kunsten. Deze laatste heeft mooie plannen voor de orangerie, aangezien ze daar een annex van het Musée du Luxembourg wil huisvesten, dat destijds het huidige nationale museum voor moderne kunst was.

De installaties van Monet

Op een idee van de toenmalige regeringsleider Georges Clemenceau wordt Claude Monet gekozen om het interieur van het gebouw in te richten. De beroemde schilder creëert een prachtig muurschilderingensemble dat hij de cyclus van de Nymphéas noemt en dat hij aan Frankrijk schenkt. Verspreid over niet minder dan twee speciaal voor hen ontworpen kamers, is deze serie van 250 olieverfschilderijen doordrenkt met de bucolische sfeer van het eigendom van Giverny van de schilder en zijn beroemde vijver met waterlelies.

Er verstrijken acht jaren tussen de artistieke schenking van Monet en de opening van het museum in 1927. Zeer geïnspireerd door de toen populaire "art deco"-stijl, beslist Monet zelf over de binnenhuisdecoratie van het museum, terwijl hij wordt bijgestaan door een echte architect die uiteindelijk slechts zijn assistent was. In die tijd heeft het gebouw slechts één verdieping. De Nymphéas beslaan dan de hele oostelijke helft van het museum, terwijl de architect zich bezighoudt met het inrichten van de andere helft van het gebouw als tentoonstellingsgalerie. Vreemd genoeg wekken de Nymphéas van Monet nog niet veel enthousiasme bij het publiek dat zich verdringt voor de tentoonstellingen in de oostelijke vleugel van het museum. De tijdelijke tentoonstellingsruimtes zijn bijzonder klein, aangezien ze zich uitstrekken over slechts 500 m², maar ze zijn toch de enige (samen met het Petit Palais) die grote tentoonstellingen van oude kunst kunnen huisvesten.

De Collectie Jean Walter en Paul Guillaume

Tussen 1959 en 1963 verwerft het museum de "Collectie Jean Walter en Paul Guillaume" om een eigen identiteit bij het publiek te creëren. De collectie bestaat uit een bewonderenswaardig schilderijensemble samengesteld door de handelaar en verzamelaar Paul Guillaume en zijn weduwe, Domenica, die hertrouwd is met de architect Jean Walter. Renoir, Cézanne, Matisse, Picasso, Modigliani, de Douanier Rousseau en vele andere grote kunstenaars vormen de 144 werken van de collectie. Deze biedt een prachtig getuigenis van vijftig jaar artistieke creatie in Parijs, van het einde van de 19e eeuw tot het begin van de 20e eeuw.

Om deze prestigieuze collectie te huisvesten, wordt er een nieuw groot project opgestart op de locatie. Tijdens deze werkzaamheden wordt de tentoonstellingsgalerie verwijderd en wordt het gebouw verdeeld in twee niveaus. Voor de binneninrichting vraagt Domenica om de bouw van een reeks salons die zich over de hele lengte van de verdieping uitstrekken en uitkijken op een imposante trap. Tussen 1978 en 1984 zullen nieuwe werkzaamheden het museum versterken en de binneninrichting verfrissen.

Een nieuwe adem voor de Orangerie

Tot het einde van de jaren 1970 was de Orangerie een van de culturele hoogtepunten van Parijs, dankzij het tentoonstellingsprogramma en de late triomf van de Nymphéas van Monet. Maar krachtige, veel modernere instellingen zoals het Grand Palais, het Centre Pompidou en het Musée d'Orsay komen de Orangerie concurreren en maken van zich spreken. De Orangerie lijkt dan wel verouderd, maar het publiek blijft trouw aan dit bescheiden museum en het aantal jaarlijkse bezoekers stijgt van 200.000 in 1984 naar 500.000 in 1998.

Om het gebrek aan moderniteit te verhelpen, begint het museum van de Orangerie aan een groot renovatieproject om dit kleine ruimte weer glans te geven. Dankzij de specificiteit van de collecties, het artistieke genie dat de plek bezet en de culturele acties, slaagt de Orangerie er uiteindelijk in om zich te onderscheiden. Van 2000 tot 2006 geven de laatste werkzaamheden het museum een nieuw gezicht. Het interieur wordt opnieuw ingericht en de buitenkant wordt onder handen genomen door de beroemde hoofdarchitect van historische monumenten, Michel Goutal. Ten slotte wordt de Nymphéas een binneninrichting aangeboden die in harmonie is met hun schilderstijl en het publiek ontvangt condities die recht doen aan zijn trouw!

Met Come to Paris kunt u de tentoonstellingen van het Musée de l'Orangerie bezoeken.