La Sorbonne

Ontdek de geschiedenis van de Sorbonne, deze prestigieuze onderwijsinstelling in de Latijnse wijk met internationale faam sinds de 13e eeuw.

De oorsprongen van de Sorbonne

De naam Sorbonne komt van de oprichter, Robert de Sorbon, die de kapelaan en de biechtvader was van koning Lodewijk IX. De geschiedenis van deze plek is altijd intrinsiek verbonden geweest met die van de Universiteit van Parijs, die een van de belangrijkste middeleeuwse universiteiten van de hoofdstad was. Door de eeuwen heen werd de Sorbonne het symbool van deze prestigieuze plek die onder andere de grootste filosofen en meesters in de theologie van de geschiedenis heeft opgeleid. De deuren van de Universiteit van Parijs gingen open in de 13e eeuw en vormden de vereniging van alle colleges aan de linkeroever van de stad. Het was hier dat alle clerici van Parijs werden opgeleid, alle administratieve medewerkers van de koninklijke instellingen (rekenkamers, rechtbanken, parlement, staatsraad...) evenals de medewerkers van de kerkelijke instellingen (bisschoppen, abten, onderwijs- en ziekenhuispersoneel...). De jonge leerlingen van de Vier Naties van die tijd (Franse, Normandische, Picardische en Engelse) kwamen hier lessen in recht, geneeskunde, theologie en kunsten volgen. De universiteit genoot dus van een grote prestige en een ongeëvenaarde internationale faam.

In 1253 opent Robert de Sorbon zijn college op de Parijse berg Sainte-Geneviève. De instelling is aanvankelijk bedoeld om de armste studenten op te leiden (zoals veel colleges die op de heuvel huisvestten), maar al snel verwerft het college van Sorbon een zekere faam en wordt het geleidelijk de beroemde Faculteit Theologie La Sorbonne.

De 17e eeuw ziet de Sorbonne van gedaante veranderen. Kardinaal Richelieu wil nieuw leven inblazen in de gebouwen van de faculteit en vraagt architect Jacques Lemercier om de werkzaamheden te verzorgen. Zeer betrokken bij het leven van de Sorbonne, zal de Kardinaal Hertog van Richelieu zelfs in 1622 de rector worden.

De onrusten van de Franse Revolutie dwongen de deuren van de Sorbonne tijdelijk te sluiten en uiteindelijk in 1801 te veranderen in eenvoudige ateliers voor kunstenaars. Onder de Restauratie besluit Lodewijk XVIII de gebouwen van de Sorbonne hun oorspronkelijke bestemming terug te geven, namelijk een onderwijsinstelling te zijn. In 1821 nemen de Academie van Parijs en de School van Chartes (die opleidt voor de beroepen van archief- en erfgoedbeheer) de locaties in bezit.

De tempel van de Kennis

Het gebouw dat u vandaag kunt bewonderen dateert uit 1901. Het is gebouwd op verzoek van Jules Ferry, voormalig Minister van Onderwijs. Zijn architect, Henri-Paul Nénot, wilde de universiteit een complexe en eclectische façade geven, waarbij de architectonische stijlen van de neo-renaissance worden vermengd met antieke en zelfs klassieke stijlen. Het resultaat is prachtig en ondanks de grote diversiteit aan inspiratiebronnen van de architect, is het geheel van een homogeniteit en harmonie die door iedereen wordt geprezen. De Sorbonne is bovendien versierd met verschillende platen waarop de namen van alle academies van Frankrijk zijn gegraveerd, evenals de wapenschilden van de steden die destijds een college huisvestten.

De Sorbonne van vandaag

De Sorbonne geniet sinds de eerste bouw in de 13e eeuw van een internationale aura. Het roept nog steeds de hoge plaats van onderwijs en cultuur op, evenals van wetenschap en kunst. De kennis wordt hier al eeuwenlang overgedragen, een kennis die prestigieus wil zijn, bijna elitair ondanks de democratische bedoelingen van het begin. De Sorbonne belooft uitmuntendheid en, acht eeuwen na de oprichting, behoudt de universiteit nog steeds haar plaats als nationale vertegenwoordiger op het wereldtoneel van het onderwijs van de scherpe geest van het Franse volk.

De Universiteit huisvest vandaag het hoofdkantoor van het academisch rectoraat en de Kanselarij van de Universiteiten van Parijs, evenals instellingen voor hoger onderwijs met een internationale aura, maar ook universitaire onderzoekscentra. Wat tijdelijk het hoofdkwartier was van de protestbeweging van mei 1968, bestaat nu uit vier autonome universiteiten: Parijs I Panthéon-Sorbonne, Parijs III Sorbonne-Nouvelle, Parijs IV Parijs-Sorbonne en Parijs V René Descartes.

""